شیوه تحلیل نتایج حاصل از تست دیویس تیوب بستگی به هدف انجام تست (تعیین درجه آزادی یا تعیین مقدار بهینه شدت گوس جهت پرعیارسازی) دارد. بطور کلی تحلیل نتایج برای تستهای دیویس تیوب شامل موارد ذیل می‌شود:
- بررسی امکان پرعیارسازی یا جدایش یک کانه به روش مغناطیسی
- تعیین شدت میدان مغناطیسی مناسب برای پرعیارسازی یک کانه مغناطیسی
- تعیین بازدهی و کارایی روشهای مغناطیسی در فرآوری یک کانه مغناطیسی
- تعیین ویژگیهای بهینه خوراک برای جدایش مغناطیسی آن (مانند اندازه ذرات)
- بررسی تغییرات عیار کنسانتره جدایش مغناطیسی با تغییر در پارامترهای تست (مانند شدت میدان مغناطیسی، زمان جدایش، دبی آب ورودی، سرعت حرکت رفت و برگشتی لوله)
- بررسی تغییرات بازیابی جدایش مغناطیسی با تغییر در پارامترهای تست
به منظور تحلیل نتایج تست دیویس تیوب، می‌توان از روابط رو‌به‌رو برای تعیین نسبت پر عیارشوندگی و بازیابی استفاده نمود:
با استفاده از این نتایج و با توجه به رویکرد کارفرما (مبتنی بر عیار یا بازیابی)، مقدار بهینه شدت میدان LIMS 1 تعیین می‌شود. نسبت گوس پیشنهادی دستگاه دیویس تیوب و شرایط صنعتی با تجربه و تست پایلوت قابل دستیابی است.
تغییر در هر یک از پارامترهای تست دیویس تیوب، بر بازدهی فرآیند و خصوصیات محصولات خروجی از آن موثر است:
- افزایش دبی آب موجب شستشوی بهتر ذرات مغناطیسی درگیر با ذرات باطله (ذرات با درجه آزادی پایین) و ذرات ریزدانه و نرمه باطله به دام افتاده در بین ذرات مغناطیسی شده و در نتیجه عیار کنسانتره یا محصول مغناطیسی افزایش و بازیابی کاهش مییابد.
- با افزایش سرعت رفت و برگشتی حرکت لوله دیویس، به دلیل آشفتگی و جهش ایجاد شده در بین ذرات، باطلهها و نرمههای به دام افتاده در بین ذرات مغناطیسی خارج شده و در نتیجه عیار محصول افزایش و بازیابی کاهش مییابد.
- با افزایش مدت زمان آزمایش و شستشوی طولانی‌تر ذرات، میزان جدایش و خروج ذرات باطله بیشتر شده و لذا عیار افزایش و بازیابی کاهش مییابد.
- در شدت میدانهای بالاتر، به دلیل جذب ذرات با خاصیت مغناطیسی کمتر، عیار کنسانتره مغناطیسی کمتر می‌گردد. بازیابی جدایش مغناطیسی با افزایش میدان افزایش خواهد یافت.
- افزایش قطر لوله دیویس نیز باعث کاهش عیار محصول می‌شود.
- Low Intensity Magnetic Separator (LIMS)